Nadat ik de ziekte overwonnen had, heb ik de stalen ros weer bij de horens gevat en aardig wat kilometers gefietst (misschien moet een aantal 'kilometersponsors' gaan sparen?). Via Queenstown is de reis doorgegaan naar het gezellige Wanaka, waarna ik met een groepje van 6 medefietsers (waarvan 4 Nederlanders) een gedeelte van de westkust heb gefietst. Om de zoveel kilometer kwam je elkaar tegen en we stonden (bijna) elke keer op dezelfde camping. Aan de westkust zijn 2 gletsjers, waarvan ik er op 1 een dagtocht heb gelopen. Dit was erg gaaf, helemaal omdat de lucht strak blauw en dus zonnig was. Beter weer had ik niet kunnen treffen.  

Na een dagtocht naar de Arthurs Pass (1 van de vele passen) ben ik net onder Paroa geland. In Bluf (in het zuiden van NZ) had ik een echtpaar ontmoet en een uitnodiging gekregen om langs te komen. Op dat moment reed ik al een paar dagen met een Duitser, Rudy, samen dus heb hem meegenomen. In Paroa zijn we in de watten gelegd: warm eten dat werd gemaakt, een lekker bed, goede douche, onze was werd gedaan en we kregen heerlijke zelfgemaakt chocoladecake! Beterrrrr!!!

Met een goedgevulde maag ben ik doorgereden naar Punakaiki, waar de Pancake Rocks (stenen in de vorm van opgestapelde pannenkoeken) de hoofdattractie is. Ik was echter meer onder de indruk van hoe het regenwoud er hier uitzag. Gewoonweg prachtig!

Op dit moment zit ik in de top van het Zuidereiland, in Puponga wel te verstaan achter de computer van de camping waar ik moest inbellen en waar ze WP op de computer hebben. Sommige mensen weten hierdoor dat ik me erg thuis voel. Heb tussen het laatste verslag en dit plaatsje nog veel mooie dingen gezien, maar dat zou te veel worden om allemaal te typen en voor jullie te lezen.

Morgen zak ik weer af naar het zuiden, want dan staat het mooie Abel Tasman Park op mij te wachten. Ik vermaak me nog steeds ontzettend goed en hoop dat de komende 2 maanden minder snel verlopen als de eerste ruim 2 maanden.